وقتی میان انبوهی از وبلاگ افراد مختلف می گردم به دنبال جریانی از احساس و اخلاق و افکار انسانی می گردم که همچون خون ،حیات بخش و جاری در رگهای جامعه بشری باشد ……عجب و عجیب…تغییر و تحولات چشمگیر است ؛ آن چندسال که بازار وبلاگ و وبلاگ نویسی و مخاطب یابی گرم بود بهترینها آنهایی بودندکه در زمینه ی افکار و احساس قلم می زدند و چه زیبا و ستودنی بود… الان از آن همه انبوهِ افرادِ پشتِ برگه های دفترِ خاطراتِ وبلاگها، چه اندک افرادی که هنوز قلمهاشان به تصویر کشنده ی آن لطافتهای انسانی ایست.

باید بغض آلود زمزمه کرد : چه قدر زود احساس ها و افکارهای اخلاقی و انسانی ،انگشت شمار شده اند.

خدایا دوباره نازل کن ، دوباره فریاد زن با آن ساحت قُدسیت” نون والقلم و ما یسطرون".

چیزی و مقصود و منظوری و آن یافته ای که با مشاهده دریافتم این است قلم ها نباید افسار داشته باشد(افساری از جنس پول، تهدید،تعصب و…) آنها مَرکب نیستند، آن قلم ها را ، میزان و برابری با خون شهداست .